Πάρτο σερί / No paris
Πάρτο σερί (μια μέρα θα πεθάνεις)
Φωτεινή Αθερίδου
Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς τριάντα
και κάπως υπολόγιζες να κάνεις τα πάντα·
να μάθεις φλάουτο, να μάθεις σκάκι,
να πας στην Ελβετία, στο Ιράν, στην Ιθάκη.
Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς σαράντα,
γαμώτο, δεν τραγούδησες ποτέ σε μια μπάντα.
Τώρα ρυτίδιασες και δεν σε παίρνει,
και αυτός που σε γυρόφερνε, δεν σε γυροφέρνει.
Μια μέρα θα πεθάνεις, για αυτό πάρτο σερί.
Μια μέρα θα την κάνεις, και εσύ, και εσύ, και εσύ.
Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς πενήντα,
τα δόντια σου κιτρίνισαν, για σήκω και πλήντα.
Τα υπολόγιζες μα δε σου βγαίνει,
οι στόχοι θέλουν χρόνο και ο χρόνος μικραίνει.
Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς εξήντα,
μεθαύριο που θα είσαι πάλι στα εβδομήντα,
θα δεις τι πρόλαβες και θα' ναι εντάξει,
θα πεις πως δεν πειράζει, που δεν έγιναν πράξη.
Μια μέρα θα πεθάνεις, για αυτό πάρτο σερί.
Μια μέρα θα την κάνεις, και εσύ, και εσύ, και εσύ.
Μην κοιμηθείς, μην κοιμηθείς·
πρέπει να κρατηθείς.
Μην κοιμηθείς, μην κοιμηθείς·
πρέπει να κρατηθείς.
Μια μέρα θα πεθάνεις, για αυτό πάρτο σερί.
Μια μέρα θα την κάνεις, και εσύ, και εσύ, και εσύ.
Και στα ογδόντα σου, που θα φοβάσαι,
εκεί, κάποια στιγμή στα ανάσκελα που θα κοιμάσαι,
θα κλάψεις μόνος σου που όταν μπορούσες
δεν πήγες με έναν μαύρο που το επιθυμούσες
Μην κοιμηθείς, μην κοιμηθείς·
πρέπει να κρατηθείς.
Μην κοιμηθείς, μην κοιμηθείς·
πρέπει να κρατηθείς.
No paris (un bon dia et moriràs)
Fotiní Atheridu
Te'n vas a dormir amb vint i et lleves amb trenta
i potser feies compte que ho faries tot:
aprendre a tocar la flauta i a jugar a escacs,
anar a Suïssa, a l'Iran, a Ítaca.
Te'n vas a dormir amb vint i et lleves amb quaranta,
refotre! i ni has cantat mai en una banda.
Ara t'has arrugat i ja fas tard,
i aquell que et rondava ja no et ronda.
Un bon dia et moriràs: no paris, no paris.
Un bon dia també tu fotràs el camp, també tu.
Te'n vas a dormir amb vint i et lleves amb cinquanta,
les dents se t'han esgrogueït -alça't i renta-te-les!
En feies compte, però no te'n surts;
els objectius volen temps i el temps es va escurçant...
Te'n vas a dormir amb vint i et lleves amb seixanta,
i passat demà que ja en tindràs setanta
veuràs què has aconseguit, i ja estarà bé:
diràs que no hi fa res, si no s'ha realitzat.
Un bon dia et moriràs: no paris, no paris.
Un bon dia també tu fotràs el camp, també tu.
No vagis a dormir, no vagis a dormir:
t'has de conservar.
No vagis a dormir, no vagis a dormir:
t'has de conservar.
Un bon dia et moriràs: no paris, no paris.
Un bon dia també tu fotràs el camp, també tu.
I als vuitanta, amb la por que et faran,
en algun moment que jauràs panxa enlaire,
ploraràs tot sol, perquè quan vas poder
no te'n vas anar amb un negre que et feia goig.
No vagis a dormir, no vagis a dormir:
t'has de conservar.
No vagis a dormir, no vagis a dormir:
t'has de conservar.