Τα παιδιά του Πειραιά / Els xicots del Pireu
Heus ací l'escena de la pel·lícula No mai en diumenge en la qual Melina Mercouri canta la famosíssima cançó «Els xicots del Pireu».
No mai en diumenge, realitzada el 1960 sota la direcció de l'americà Jules Dassin i protagonitzada per l'actriu, cantant i, anys més tard, política Melina Mercuri, va obtenir, aquell any, l'Oscar a la millor cançó original, i l'any següent, al Festival de Cannes, el premi a la millor interpretació femenina per a la Mercuri.
La lletra i la música de la cançó, així com tota la música del film, va ser composta per Manos Khatzidakis.
Τα παιδιά του Πειραιά - 1960
Στίχοι και μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Εκτελέσεις: Μελίνα Μερκούρη, Πόλυ Πάνου, Νανά Μούσχουρη, Αλέκα Κανελλίδου, Αλίκη Καγιαλόγλου, Δήμητρα Γαλάνη
Aπ' το παράθυρό μου
στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά,
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά.
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά!
Που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά!
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά,
που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά.
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ,
και σαν το βράδυ κοιμηθώ,
ξέρω πως θα τον ονειρευτώ.
Πετράδια βάζω στο λαιμό,
και μια χάντρα φυλακτό,
γιατί τα βράδια καρτερώ,
στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω.
Όσο κι αν ψάξω...
Els xicots del Pireu - 1960
Lletra i música: Manos Khatzidakis
Interpretacions: Melina Mercouri, Poli Panu, Nanà Múskuri, Aleka Kanel·lidu, Aliki Kagialoglu, Dímitra Galani
Des de la meva
finestra envio
un, dos i tres i quatre petons
que arriben al port
un i dos i tres i quatre ocells.
Com voldria tenir un i dos
i tres i quatre fills!
Que quan es facin grans tots
seran uns ardits en favor del Pireu!*
Per més que en cerqui, no trobo un altre port
que m'hagi tornat tan boja com el Pireu,
que quan vespreja m'omple de cançons
i canvia les seves notes, s'omple de xicots.
Quan surto per la meva porta
no hi ha ningú que jo no estimi,
i quan a la nit dormo,
sé que l'he de somiar.
Pedreria em poso al coll,
i una granalla d'amulet,
perquè a les nits esperaré,
quan surti al port,
trobar algun desconegut.
Per més que en cerqui...